 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
Reisverhaal - Crossing the dessert
| Twee jaar nadat ik mijn studie journalistiek had afgerond en al een beetje van de werksfeer had kunnen proeven, besloot ik toch maar de grote stap te nemen. Al jaren staat Australië op mijn verlanglijstje en 21 september 2007 stapte ik dan het vliegtuig in, op weg naar Sydney. Mijn plan was (zover ik een plan had) om wat ervaring in de journalistiek in Australië op te doen en dan natuurlijk ook nog door het land te reizen. Zes maanden zou toch wel het maximum zijn. Alles veranderde toen ik mijn Franse vriend Quentin in Sydney leerde kennen. Hij had al een jaar met zijn beste vriend Matt in een campervanbusje door Australië gecrost, maar wilde in zijn tweede jaar graag een 4 wheel drive kopen en zo de ruige kant van het land te ontdekken. Ik besloot met hem mee op avontuur te gaan! |
 |
.jpg) |
| Iedereen weet dat Australië een mega groot land is. How big? Dat realiseer je je pas, wanneer je zelf on the road bent. Onze reis van oost naar west is zeker bijzonder te noemen. De reis begon in een klein plaatsje genaamd Augathella (zo'n 750 km ten westen van Brisbane) en eindigde bij Geraldton aan de westkust. Het vergt enige planning om deze route, die twee woestijnen doorkruist en voornamelijk uit onverharde wegen bestaat, te nemen. Soms rij je meer dan 300 km voordat je enige vorm van beschaving tegen komt. Het gevoel voor avontuur, dat soms plaats maakt voor lichte paniek(!) (redden we het wel tot het volgende benzinestation?), de omgeving en de mensen die we tegen komen, maken deze trip zeker de moeite waard! Soms volgen wij de highway, maar voor het grootste gedeelte rijden Quentin en ik via off road tracks. Dit is de perfecte manier om je rijvaardigheden te testen en te verbeteren! Je rijdt over zand, stenen, rivierbeddingen, kiezel en paden die zo klein zijn dat je half van de weg gedrukt wordt, wanneer er een tegenligger voorbijkomt. De omgeving van de outback (zoals midden Australië ook wel wordt genoemd) is vooral erg droog met hier en daar een groen struikje en zeer stoffig. Overal vind je de bruinige kleur terug in de auto, wanneer jouw voorganger of tegenligger een stofwolk achterlaat. Het typische woestijnklimaat neemt overdag een warme tot hete temperatuur aan (zo'n 25-30 graden) en koelt het s'avonds zo snel af, dat je niet meer weg te slaan bent bij het kampvuur. De lange recht toe recht aan weg is een cemetery van autobanden, uitgebrande auto's, dode koeien en kangoeroes. Rond 9 uur s'ochtends vetrekken we meestal naar onze volgende bestemming. Er zijn dagen dat je niemand voorbij ziet komen en je van geluk mag spreken wanneer je tien auto???s voorbij ziet komen. Maar als er een voorbij komt, word je hartelijk begroet met een buschauffeurs groet! Wanneer het echt heet begint te worden (tussen 12 en 14 uur) lassen we een lunch pauze in. In het midden van Australië bestaat 90% van de bevolking uit Aboriginals, die in hun eigen dorp wonen. Meestal proberen we de Aboriginal communities te omzeilen en stoppen we langs de weg. Vooral rondom de steden hebben de Aboriginals een slechte naam, omdat ze voor nogal wat problemen zorgen wanneer ze dronken over straat lopen. Die paar keer dat we in zo???n community waren gestopt, werden we meteen omgeven door Aboriginals die onze autobanden uitcheckten of kids die snel hun weg naar het autodak wisten te vinden, op zoek naar eten. Na twee weken alleen maar dorpjes te hebben doorkruist, maken we onze eerste grote stop in Alice Springs. Erg lang blijven we niet en zodra Quentin en ik de tank hebben bijgevuld, vertrekken we richting East McDonnell. Zo'n 75 km verderop, stoppen we bij Trephina Gorge Nature Park waar we vanavond camperen. Na een late lunch, besluiten we een van de vele tracks (Trephina Gorge Walk) door het park te volgen. De eerste klim naar boven, doet me al gauw beseffen dat mijn conditie niet meer is wat het was. Als we halverwege het track zijn (totale wandeling is een klein uur) maken we een korte pauze waar we van ons biertje en het uitzicht genieten. In de gorge (zit normaal vol met water, maar is nu kurkdroog) zien we hoe een stier na ons staart. Het enige wat ie doet is steeds een stukje richting de schaduw opschuiven, wanneer de zon op hem schijnt. Na 10 minuten dit aanschouwd te hebben, besluiten we terug naar de camping te lopen. Om 19.30 uur is niemand bij zijn tent te vinden en is het muisstil op de camping. Op weg naar de wc ontdek ik dat iedereen zich rondom een kampvuur heeft verzameld. Quentin en ik nemen onze stoelen en sluiten netjes aan in de kring. Met zo???n 15 man luisteren we aandachtig naar de ranger. Elke week houdt hij 2 kampvuurgesprekken waar hij over het wildlife en over zijn baan verteld. Vanavond begint hij zijn verhaal met een rollenspel. Wij zijn allemaal rangers en moeten aan hem uitleggen wat wij met een nieuw stuk grond (met alle kenmerken van een nationaal park) zouden doen. Al gauw ontstaat er een discussie over of je het park wel open moet stellen voor publiek of niet. ???Natuurlijk, wat heb je anders aan een nationaal park als wij er niet eens van kunnen genieten, roept er een. Ja, maar stel dat je te maken hebt met bedreigende flora en fauna. Dat wil je toch niet kapot laten maken door een stel idioten die nu net zo graag de natuur willen verkennen, stelt de ander voor. Na een half uur besluit de ranger dan toch maar in te grijpen. Hij legt uit dat een park als dit, vooral om management draait. Welk stuk grond bewaar je voor de natuurliefhebbers en welk gedeelte is alleen aan de plaatselijke flora en fauna besteed. Na een dikke twee uur keren we, vol met interessante informatie, terug naar de auto. Het is inmiddels al half 10 en we hebben nog steeds niet gegeten. Met drie lagen dik de kleren aan, (freezing!) maken we snel het eten klaar en duiken we met ons bord de auto in. Overdag is het een lekkere aangename temperatuur (25-30), maar dit slaat ???s avonds al gauw om. Tja, het is hier natuurlijk winter en ook in Australia kan de wintermuts (beanie) van pas komen! Na een ijskoude nacht, besluiten we s'ochtends de Panorama walk te doen. Zeer de moeite waard, met alle mooie uitzichtpunten. Het westelijk gedeelte van het park, bestaat net zoals het oostelijk gedeelte uit tracks met adembenemend uitzicht, mooie gorges en prima verzorgde campings (luxer, met flushende wc's en warme douches). Het enige minpunt is de populariteit van het westen, dat enorm veel mensen aan trekt. De charme van het oosten is juist het idee dat je er alleen bent (op wat wildlife en een aantal campeerders na!) en doet zeker niet onder voor het westen! Om het westen niet helemaal van de kaart te schrijven, is Kings Canyon daarentegen zeker een must see. Ondanks dat we tijdens onze 2,45 uur durende wandeling steeds te maken hadden met grote groepen jongerentours en de welbekende Japannertours, is deze canyon zeker de moeite waard. Uitgezonderd de veel te steile bergbeklimming in het begin (hijgend besluit iedereen bovenaan de top een pauze in te lassen), valt het 7 km lange track best mee. En de adembenemende uitzichten zijn zeker een stimulans om de wandeling te voltooien! Na 5 dagen siteseeing, sta ik dan voor het eerst oog in oog met werelds grootste monoliet, Ayers Rock. Ondanks dat ik blij ben dat ik Uluru (originele Aboriginal naam) heb gezien, valt het geheel enigszins tegen. Misschien is het het massatoerisme dat zich in het park bevind en anders het feit dat je de 'steen' net iets te veel op kaarten en foto's hebt gezien. Uluru heeft naast de bekende voorkant (altijd hetzelfde gefotografeerd) zeker ook een andere interessante kant, die nooit iemand op foto's te zien krijgt. Het kleurverschil (van fel oranje/rood naar bijna zwart) tijdens de zonsondergang is de grootste happening in het park. Samen met zo'n 100 man probeer je een plekje te scoren voor het beste uitzicht op de monoliet. Zo'n 45 km verderop ligt (minder bekend, maar net iets mooier) 'Kata Tjuta'oftewel the Olgas. Ook hier kan je een wandeling maken en van de zonsondergang genieten. Misschien net iets specialer, omdat je deze 'berg' met een stuk minder mensen deelt. |
| Eigen reisverhaal schrijven Heb je altijd al een eigen reisverhaal willen schrijven? Dat kan natuurlijk op papier in een eigen dagboek. Ook is het mogelijk om jou avonturen online bij te houden doormiddel van een eigen reislog. Als je een leuk reisverhaal geschreven hebt dan is de mogelijkheid aanwezig om je verhaal op deze website te plaatsen. Mail ons daarom direct en lees wat de mogelijkheden zijn.  Heb je ook een reisverhaal geschreven? Publiceer het hier! |
Vergelijk alle soorten artikelen op het gebied van reizen en kamperen:
Reisgids Reismagazines
Slaapzak Kamperen
Kookgerij Veilig op reis
Outdoor Tassen
Electronica Snorkelset
Oranje muts Wintersport
Op zoek naar een nieuwe reisbestemming? Bekijk eens de volgende artikelen voor leuke tips, vervrissende bestemmingen en leuke hoogtepunten:
Hoogtepunten van Limburg
Hoogtepunten van Duitsland
Hoogtepunten Rom. Strasse
Hoogtepunten van Sauerland
Hoogtepunten Bollenstreek
Hoogtepunten van Spanje
Hoogtepunten van Catalonie
Top 3 bestemming singlereis
6 juweeltjes van Portugal
8 leukste uitstapjes in Spanje
10 Hoogtepunten Malaga
Hoogtepunten van IJsland
Hoogtepunten Fr. Ardennen
Hoogtepunten Loire-streek
Hoogtepunten Correze
.
.png "Landen van Europa"){kind=small}
.png "Dieren spotten in Europa"){kind=small}
.png "Beste reistijd van Europa"){kind=small}
.png "Verhalen van Europa"){kind=small}
.png "Rondreizen door Europa"){kind=small}
.png "Zoek en boek reizen en vakanties"){kind=small}
